Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2007

Δικαστήριο Αποζημιώνει με 2.500.000$ Γυναίκα που Διαγνώστηκε Εσφαλμένα ως Φορέας του HIV

Την είδηση εντόπισα στην αρχική σελίδα HivWave της Μαρίας Παπαγιαννίδου και έχει ως εξής:

Η πρώτη περίπτωση νίκης σε δίκη κατά του AIDS είναι γεγονός. Δυόμισι εκατομμύρια δολάρια αποζημίωση επιδικάστηκαν στην Audrey Serrano για λάθος διάγνωση AIDS που της κόστισε εννέα χρόνια τοξικής θεραπευτικής αγωγής. Πρωτεργάτης αυτής της νίκης ο ομογενής Ελληνοαμερικανός καθηγητής Dr Andrew Maniotis.

Η είδηση έχει δημοσιευτεί σε πολλά Αγγλόφωνα ΜΜΕ και έχει ως εξής:

Η Audrey Serrano από τη Μασαχουσέτη, έλαβε θεραπεία για τον HIV για 9 χρόνια, από το 1996 έως το 2003, πριν μάθει οτι ποτέ δεν υπήρξε φορέας του ιού. Παρακάτω, βλέπουμε την Audrey σε φωτογραφία του 2004:



Το δικαστήριο, στο οποίο κατέφυγε η παθούσα, αποφάσισε την καταβολή 2.500.000$ για βλάβες τις οποίες υπέστη εξ αιτίας των φαρμάκων για τον HIV, που λάμβανε επί σχεδόν 9 χρόνια, πριν ανακαλύψει οτι ποτέ στην πραγματικότητα δεν ήταν φορέας του "ιού που προκαλεί AIDS".
Λαμβάνοντας υπ' όψη και τους τόκους, το ποσό της δικαστικής απόφασης αναμένεται να φτάσει περίπου τα 3.700.000$.

Στην δίκη κατά της γιατρού, η οποία της έδωσε την θεραπεία, η Audrey Serrano ισχυρίστηκε πως ο ισχυρός συνδυασμός φαρμάκων, τα οποία έπαιρνε, πυροδότησε μια αλυσίδα ασθενειών, στις οποίες περιλαμβάνονται κατάθλιψη, χρόνια κόπωση, απώλεια βάρους και όρεξης και φλεγμονή του εντέρου.

Η Serrano, 45 ετών, είπε οτι έκλαψε μετά το άκουσμα της ετυμηγορίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Worcester και ήταν ευγνώμων, που το σώμα ενόρκων την πίστεψε.

Σε τηλεφωνική συνέντευξη η Serrano δήλωσε οτι σκοπεύει να ολοκληρώσει τις σπουδές της και να συνεχίσει να βοηθάει τους άλλους.

Ο δικηγόρος της Serrano, David Angueira, είπε οτι η γιατρός Dr. Kwan Lai, που ασχολήθηκε με την "θεραπεία" της πελάτισσάς του στην κλινική HIV του Worcester του ιατρικού κέντρου του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης, παρέλειψε επανειλημμένα την πραγματοποίηση εξετάσεων για οριστικό αποτέλεσμα, ακόμα και μετά την παρακολούθηση της θεραπείας της Serrano, κατά την διάρκεια της οποίας δεν ήταν φανερή η παρουσία του HIV στο αίμα της.

Μετά την ετυμηγορία, ο δικηγόρος της Serrano είπε πως ήταν μια από τις πιο καθαρές υποθέσεις λάθος διάγνωσης που έχει συναντήσει και βασίζεται κατά ένα μέρος στην υπόθεση οτι άνθρωποι που εμπλέκονται σε συγκεκριμένο τύπο επαφών είναι πιθανότερο να έχουν HIV και AIDS απ' ότι άλλοι άνθρωποι, χωρίς πραγματικά ο γιατρός να λαμβάνει υπ' όψη όσα του λέει ο άρρωστος.
Ακόμα είπε πως η περίπτωση της Audrey καταδεικνύει ξεκάθαρα πόσο ανεπαρκής ήταν η διαδικασία διάγνωσης και οτι χάρη στην πελάτισσά του μπορεί να αλλάξει η πορεία της ζωής χιλιάδων ανθρώπων.

Η Lai (η γιατρός) κατέθεσε πως η Serrano της είχε πει οτι είχε εργαστεί σαν πόρνη, οτι ο σύντροφός της είχε AIDS και οτι υπέφερε από τρία ξεσπάσματα κάποιου τύπου πνευμονίας (PCP), που σπανίως εμφανίζεται σε ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι φορείς τους ιού του AIDS.

Η Serrano έχει αρνηθεί οτι υπήρξε πόρνη στο παρελθόν. Επιβεβαίωσε πως ο πρώην φίλος της βρέθηκε οροθετικός (στον HIV) αλλά αρνήθηκε τον ισχυρισμό οτι είπε στην γιατρό πως υπέφερε από "πνευμοκύστη" πνευμονία (PCP).

Η γιατρός κατέθεσε πως δεν είχε λόγο να αμφισβητήσει την αρχική διάγνωση της Serrano, που είχε γίνει στην κλινική "Family Practice Clinic" του Fitchburg, κάνοντας εξέταση και σε κάποια άλλη κλινική, γιατί είχε πεισθεί πως η Serrano έχει HIV, όταν πήρε το προσωπικό της ιστορικό, και επίσης, το αίμα της είχε ασυνήθιστο αριθμό κυττάρων για την καταπολέμηση μολύνσεων.

Το σώμα των ενόρκων, όπως είπε ο δικηγόρος της Serrano, κατέληξε στην ετυμηγορία του μετά από συσκέψεις δυο ημερών.

Η δικηγόρος της γιατρού, Joanne Gulliford Hoban, στην τελική της αγόρευση, δήλωσε οτι ήταν απολύτως σωστό για την γιατρό να βασιστεί στο ιατρικό ιστορικό που της έδωσε η κυρία Serrano, ιδιαιτέρως μετά την εκ μέρους της οδηγία για αιματολογική εξέταση, η οποία ενίσχυσε την πεποίθηση οτι η ασθενής είχε τον ιό που προκαλεί AIDS. Δεν υπήρχε λοιπόν λόγος, σύμφωνα με την δικηγόρο της ιατρού, να δοθεί εντολή για μια ακόμα εξέταση HIV και η παράλειψη της ιατρού να κάνει κάτι τέτοιο δεν ισοδυναμεί με κακή ιατρική πράξη.
Ο δικηγόρος της Serrano αντέκρουσε το παραπάνω επιχείρημα, λέγοντας οτι, σύμφωνα με την κοινή λογική, ο γιατρός εξετάζει ο ίδιος τον ασθενή του και δεν δέχεται την διάγνωση, που ο ασθενής του προσκομίζει.
Η ίδια η Audrey Serrano είπε σχετικά με την γιατρό οτι δεν θα μπορεί να κάνει τα ίδια σε κανέναν άλλο ασθενή.

Η μήνυση είχε υποβληθεί το 2003, αφού η Audrey Serrano άρχισε να έχει υποψίες για την διάγνωσή της και έκανε εξετάσεις σε άλλο νοσοκομείο.

7 σχόλια:

Pan είπε...

Τι περισσότερο από μια περίπτωση ιατρικής αμέλειας παρουσιάζει η συγκεκριμένη υπόθεση;

Ερινύα είπε...

Προς το παρόν παρουσιάζει ακριβώς αυτό που λες pan.

Stelios Frang είπε...

Όταν η ιατρική αμέλεια αφορά εσφαλμένη διάγνωση aids και όχι εσφαλμένη διάγνωση γρίππης, οι συνέπειες ως προς την ηθική βλάβη και τη δυσφήμηση είναι σημαντικά διαφορετικές.

Ερινύα είπε...

Και οι συνέπειες από την χρήση τοξικότατων φαρμάκων για την προληπτικής φύσης "θεραπεία" (σύμφωνα με τα δεδομένα του AIDS, όπου ο "φορέας HIV" δεν είναι άρρωστος, αλλά είναι πιθανόν να νοσήσει, σύμφωνα με την κρατούσα άποψη) είναι επίσης σημαντικά διαφορετικές.

Πέρα από τα παραπάνω, δεν θεωρώ τυχαία την αναφορά από την Μαρία Παπαγιαννίδου του ονόματος του Dr. Andrew Maniotis (ως πρωτεργάτη της νίκης της Audrey Serrano).

ο δείμος του πολίτη είπε...

Είναι μία είδηση για όλυος εκείνους που πέφτουν θύματα της ιατρικής αδιαφορίας. Εκεί τουλάχιστον η κοπέλα έζησε, αλλά εδώ πεθαίνουν.

Ερινύα είπε...

Ας σκεφτούμε τώρα πώς θα εξελιχτούν τα πράγματα, αν η άποψη της Μαρίας Παπαγιαννίδου, την οποία στηρίζουν αρκετοί επιστήμονες, όπως ο Andrew Maniotis, αποδειχτεί πως αντιπροσωπεύει την αλήθεια για το AIDS.

Ας σκεφτούμε τι θα γίνει αν όλοι αυτοί, οι αποκαλούμενοι "αρνητές" του AIDS, όπως οι παρακάτω - που εμφανίζονται στο πολύ ενδιαφέρον βίντεο Deconstructing the Myth of AIDS (link έδωσα στα σχόλια του προηγούμενου θέματος) - έχουν δίκιο.

Alfred Hassing
Stefan Lanka
Kary Mullis
Dave Rasnick
Lynn Gannett
John Lauritsen
Celia Farber
Val Turner
Joan Shenton
Eleni Papadopoulos
Robert Giraldo
Peter Duesberg
Charles Geshekter
Etienne de Harven
Peter Philips

Μήπως θα μπορούσε ο καθένας, που έλαβε τα τοξικά φάρμακα, να καταφύγει στα δικαστήρια για τις παρενέργειες και, κατά συνέπεια, για τις βλάβες που προκλήθηκαν στην υγεία του; Οι συγγενείς των θανόντων; Τι αποζημίωση θα πρέπει να επιδικαστεί υπέρ αυτών των ανθρώπων, αν οι παραπάνω (πολλοί από τους οποίους είναι σοβαρότατοι επιστήμονες) έχουν δίκιο; Ποιός θα πρέπει να τους αποζημιώσει σε μια τέτοια περίπτωση;

Ανώνυμος είπε...

Δεν υπάρχει ιος του Αids αλλά ιός των κάφρων,ιος ανεγκέφαλων και σκοταδιστών.Και στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν με πείθει διόλου η αθωότητα της γιατρού για δήθεν αμέλεια σε μια τέτοια ασθένεια όπου φυσικά ο ανύπαρκτος ιος ,δεν σε σκοτώνει αλλά σε εκτελεί σε χρόνο μηδέν η κοινωνία των ανθρώπων στο ακουσμά της.Η εφαρμογή του πρωτοκόλλου του AIDS είναι φοβερά πλουσιοπάροχη, για εκείνους που την εφαρμόζουν πιστά.Αρα πολλά τα δρώμενα στη συγκεκριμένη περίπτωση.