Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2007

Το Παραμύθι "Χριστούγεννα"

Aπό το περιοδικό "Δαυλός", τ. 286, http://www.davlos.gr/


«EΝ ΦΑΤΝΗ ΤΩΝ Α-ΛΟΓΩΝ...»

Οι σιωνιστικές δοξολογίες, τα κηρύγματα μίσους,
οι ανθελληνικοί λειτουργικοί ύμνοι
που ψάλλονται στους ναούς τα Χριστούγεννα
κι οι αντιφάσεις των Ευαγγελίων.


Άγγελοι, φάτνη, πρόβατα, βοσκοί, μάγοι, κ.ά. συνθέτουν το σκηνικό της εορταζόμενης από τους χριστιανούς επετείου της γέννησης τού Ιησού, όπως περιγράφεται στα Ευαγγέλια, τα οποία όμως παρουσιάζουν πλήρως αντικρουόμενες περιγραφές, που δεν αντέχουν στο φως της κριτικής.

Χριστιανοί απολογητές με διάφορους συνοδοιπόρους τους, προπαγανδίζουν επί πλέον, ότι το μήνυμα που στέλνει στον κόσμο η γέννηση τού Χριστού είναι η αγάπη. Μελετώντας όμως -όχι μόνον την Αγία Γραφή- αλλά και τους χριστουγεννιάτικους λειτουργικούς ύμνους της Εκκλησίας διαπιστώνουμε, ότι διά της υποτιθέμενης γεννήσεως τού Ιησού όχι μόνον δεν κηρύχθηκε η αγάπη στον κόσμο αλλά το μίσος, ο ρατσισμός κι ο σιωνισμός.

Πληροφορίες για τη ζωή τού Ιησού -αν και η εποχή του ήταν μία από τις καλύτερα τεκμηριωμένες ιστορικά- δεν έχουμε άλλες, εκτός από εκείνες που περιέχονται στα Ευαγγέλια. Για τη γέννησή του πληροφορίες περιέχουν μόνο το «Κατά Ματθαίον» και το «Κατά Λουκάν»· κι αυτά όμως δεν συμφωνούν μεταξύ τους, αυτοαναιρούνται, αλληλοαναιρούνται κι έχουν πλείστες αντιφάσεις. Ας εξετάσουμε μερικές χαρακτηριστικές:

Το γενεαλογικό δένδρο τού Ιησού
Στο «Κατά Ματθαίον» παρατίθενται 41 γενιές, ενώ στο «Κατά Λουκάν» 78, οι οποίες δεν συμφωνούν ούτε στο όνομα του πατέρα του Ιωσήφ. (Βλ. «Το γενεαλογικό δένδρο τού Ιησού», «∆αυλός», τεύχος 275.)

Ο τόπος καταγωγής τού Ιησού
Ο Ιησούς σύμφωνα με τον Ματθαίο γεννήθηκε στην Βηθλεέμ και μετώκησε αργότερα στην πόλη Ναζαρέτ (β΄ 23), ενώ σύμφωνα με τον Λουκά οι γονείς του κατοικούσαν στη Ναζαρέτ και μετέβησαν στην Βηθλεέμ, για να γεννηθεί ο Ιησούς εκεί (β΄ 4).

Την πόλη Ναζαρέτ δεν την αναφέρουν ούτε το Ταλμούδ ούτε ο Ιώσηπος ούτε τα ρωμαϊκά αρχεία· κι αυτό, γιατί τέτοια πόλη την εποχή της γέννησης του Ιησού δεν υπήρχε.

Η λέξη που βρήκαν οι -Εβραίοι της ∆ιασποράς- συντάκτες των Ευαγγελίων σε τρία βιβλία της «Παλαιάς ∆ιαθήκης» («Αριθμοί», «Κριταί» και «Σαμουήλ Α΄») ήταν «Ναζίρ» (άνθρωπος αφιερωμένος στο Θεό) και για την ακρίβεια «ΝΖΡ», δεδομένου ότι οι Εβραίοι έγραφαν μόνο τα σύμφωνα κι ο αναγνώστης καλούνταν να μαντέψει τα ενδιάμεσα φωνήεντα. [«Ιδού θέλεις συλλάβει και θέλεις γεννήσει υιόν, και ξυράφιον δεν θέλει αναβήσεται επί την κεφαλήν αυτού, διότι το παιδίον θέλει είσθαι Ναζηραίος εις τον Θεόν» («Κριταί», ιγ΄ 5).]
Η αδυναμία των συντακτών των Ευαγγελίων να κατανοήσουν την εβραϊκή αυτή λέξη κι η πλήρης τους άγνοια σχετικά με την γεωγραφία της περιοχής τους οδήγησε στο να εκλάβουν τη λέξη «ΝΖΡ» ως πόλη της Γαλιλαίας.
Το πρόβλημα έλυσε η χριστιανική ηγεσία, ιδρύοντας τον 8ο αι. μ.Χ. την πόλη Ναζαρέτ, που υπάρχει έως σήμερα.

Οι δήθεν «προφητείες» για τη γέννηση
Προσπαθώντας οι ευαγγελιστές να αποδείξουν, ότι τόσον η γέννηση, όσον κι άλλα γεγονότα της ζωής τού Ιησού είχαν προφητευθεί στην «Παλαιά ∆ιαθήκη», απομόνωσαν και συνέρραψαν λέξεις και φράσεις της, οι οποίες όμως αναφέρονται σε άλλα άσχετα θέματα και καμιά τους δεν προφητεύει τίποτε. (Βλ. «Οι προφήτες της «Παλαιάς ∆ιαθήκης» δεν προέβλεψαν την έλευση τού Ιησού», «∆αυλός», τεύχος 180.)

Η χρονολογία της γέννησης
Χαρακτηριστικό των Ευαγγελίων είναι, ότι δεν αναφέρουν καμμία χρονολογία. Τα στοιχεία δε που παραθέτουν είναι τόσο αλληλοαναιρούμενα, ώστε κανείς ερευνητής δεν επαλήθευσε, ότι τα περί της γεννήσεως έλαβαν χώρα το έτος 0, το αντίθετο μάλιστα. (Βλ. «Η χρονολόγηση της Γέννησης και της Σταύρωσης», «∆αυλός» τ. 228, «Πότε γεννήθηκε ο Χριστός;», «∆αυλός», τ. 240 και «Οι αντιφάσεις των Ευαγγελίων ως προς την χρονολογία της γεννήσεως τού Χριστού», «∆αυλός» τ. 252.)

Ο μήνας της γέννησης
«Εν εκείναις δε ταίς ημέραις εξήλθε διάταγμα παρά τού Καίσαρος Αυγούστου να απογραφή πάσα η οικουμένη», ενώ κατά τή γέννηση «οι ποιμένες ήσαν κατά το αυτό μέρος διανυκτερεύοντες εν τοίς αγροίς» («Κατά Λουκάν», β΄ 1 και 8).
Στίς 25 ∆εκεμβρίου, σε πλήρη χειμώνα, ούτε απογραφές γίνονται ούτε οι ποιμένες διανυκτερεύουν στους αγρούς -ειδικά στην Βηθλεέμ-, η οποία κείται σε υψόμετρο 800-900 μέτρων και το ψύχος εκεί είναι δριμύ τον χειμώνα.




Επειδή οι ιουδαιοχριστιανοί πίστευαν ότι ο Αδάμ πλάστηκε την 6η ημέρα και δεδομένου ότι δεν γνώριζαν πότε γεννήθηκε ο Ιησούς, παραδέχθηκαν πώς γεννήθηκε την ίδια ημέρα και γιόρταζαν αρχικά την γέννησή του στις 6 Ιανουαρίου (Θεοφάνεια).
Πάνδημος όμως εορτή συμποσίων κι ευθύμων συγκεντρώσεων πολύ αγαπητή στο λαό ήταν η ημέρα της γεννήσεως τού Ηλίου, η οποία εορταζόταν από τους εθνικούς μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο, όταν η ημέρα άρχιζε να μεγαλώνει.
Η Εκκλησία αναγκάσθηκε να υιοθετήσει την μεγάλη αυτή γιορτή και να μεταφέρει τελικά μετά τον δ΄ αιώνα μ.Χ. τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου.

Παρουσιάστηκε άγγελος και σε ποιόν;
Σύμφωνα με τον Λουκά ο άγγελος παρουσιάστηκε στην Μαριάμ και της εκμυστηρεύτηκε την επιλογή τού Γιαχβέ προς το άτομό της (α΄ 26-38). Ο Ματθαίος το αγνοεί αυτό και παρουσιάζει τον άγγελο να πηγαίνει στον Ιωσήφ.



Μόλις η Μαριάμ κατέστη έγκυος, πριν «συνέλθη» μετά τού Ιωσήφ, ο μνηστήρας της «μη θέλων να θεατρίση αυτήν, ηθέλησεν να απολύση αυτήν κρυφίως» (α΄ 18-19). Στο όνειρό του όμως εφάνη ο άγγελος, ο οποίος τού εξήγησε το υπερφυσικό τού γεγονότος.
Παρ' όλο που τελικά και οι δύο υποτίθεται ότι γνώριζαν, ότι θα γεννούσαν τον υιό τού Γιαχβέ, όταν έγινε δώδεκα ετών, ενώ τον είχαν χάσει, τον βρήκαν στο ναό, τον ρώτησαν γιατί το έκανε αυτό κι ο Ιησούς τους απάντησε: «∆έν ηξεύρετε ότι πρέπει να είμαι εις τα τού πατρός μου; Και αυτοί δεν εννόησαν τον λόγον, τον οποίον ελάλησε προς αυτούς.» («Κατά Λουκάν», β΄ 42-50.) ∆ηλαδή τόσον ο Ιωσήφ όσο και η Μαριάμ φέρονται να αγνοούν ή να έχουν ξεχάσει τα λόγια του αγγέλου.

Ήταν αειπάρθενος η Μαριάμ;
«Αφού ηρραβωνίσθη η μήτηρ αυτού Μαριάμ μετά τού Ιωσήφ, πριν συνέλθωσιν, ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ πνεύματος αγίου», («Κατά Ματθαίον», α΄ 18)· κρίνος δεν αναφέρεται πουθενά. Το «πριν συνέλθωσιν» σημαίνει ότι κάποια στιγμή αργότερα «συνήλθαν», το οποίο επαναλαμβάνει με άλλα λόγια μερικές παραγράφους πιο κάτω ο Ματθαίος: «Και δεν εγνώριζεν αυτήν (την Μαριάμ ο Ιωσήφ), εωσού εγέννησεν τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον» (α΄ 25). Δεν την «γνώριζε» μέχρι που γέννησε, επομένως την «γνώρισε» μετά.
Εξ άλλου, για να αναφέρεται ο Ιησούς ως πρωτότοκος υιός της Μαριάμ, σημαίνει ότι αργότερα έκανε κι άλλα παιδιά. Ως «πρωτότοκο» γιο της Μαριάμ αναφέρει τον Ιησού και ο Λουκάς (β΄ 7).
Τά παιδιά της Μαριάμ και αδέλφια τού Ιησού αναφέρονται από τρεις ευαγγελιστές, τον Ματθαίο (ιβ΄ 46-50), τον Μάρκο (γ΄ 31-35) και τον Λουκά (η΄ 19-20).



Η παρθενία της Μαριάμ και μάλιστα η αειπαρθενία της κατασκευάστηκε από τις Ιερές Συνόδους μετά τον ε΄ αι. μ.Χ.. (Βλ. «Τά αδέλφια τού Ιησού», «∆αυλός», τ. 264, «Είχε και άλλα παιδιά η αειπαρθένος Μαρία;», «∆αυλός», τ. 252 και «Τά πέντε αδέλφια τού Ιησού σύμφωνα με την Καινή ∆ιαθήκη», «∆» τ. 268 ή http://www.davlos.gr/pdf/17613.pdf)

Ποιο όνομα δόθηκε στον Χριστό;
«Καί θέλουσι καλέσει το όνομα αυτού Εμμανουήλ, το οποίον μεθερμηνευόμενον είναι μεθ' ημών ο Θεός .» («Κατά Ματθαίον», α΄ 23.)
«Καί εκάλεσεν το όνομα αυτού Ιησούν.» (Ο ίδιος δύο παραγράφους πιο κάτω, α΄ 25.)
«∆ιά να πληρωθή το ρηθέν διά των προφητών, ότι Ναζωραίος θέλει ονομασθή.» (Ο ίδιος, β΄ 23.)

Ήταν ο Ιησούς μονογενής υιός του Γιαχβέ;
Όχι, διότι η «Γένεσις» κάνει λόγο για υιούς τού Γιαχβέ: «Ιδόντες οι υιοί τού Θεού τας θυγατέρας των ανθρώπων, ότι ήσαν ωραίαι, έλαβον εις εαυτούς γυναίκας» (στ΄ 2).

Οι χριστιανοί απολογητές αντιπαρέρχονται τις κραυγαλέες αντιφάσεις των Ευαγγελίων και προσπαθούν να επικεντρώσουν την προσοχή τού «ποιμνίου» στη σημασία της γέννησης τού Ιησού για τους ανθρώπους και -ειδικότερα- στο νόημα της γιορτής των Χριστουγέννων, το οποίο είναι η «αγάπη».

Ας δούμε τα πράγματα όπως είναι.
O θεός των χριστιανών είναι τριαδικός (Αγία Τριάς)· αποτελείται από τρεις υποστάσεις αδιαίρετες κι ομοούσιες: τον πατέρα (Γιαχβέ), τον υιό (Ιησού) και το Άγιο Πνεύμα (ένα περιστέρι). Στην «Παλαιά ∆ιαθήκη» περιγράφονται πλήθος εγκλημάτων καθώς και ρατσιστικών κι αποτρόπαιων πράξεων του Γιαχβέ, οι οποίες κατά κανόνα υπερβαίνουν τα όρια της κοινής λογικής. Ωρισμένα από τα εγκλήματα τού Γιαχβέ, στά οποία δεν είναι αμέτοχος ο Ιησούς αλλά -τουναντίον- συνένοχος, έχουν παρουσιασθεί σε παλαιότερα τεύχη τού «∆αυλού». (Βλ. «∆αυλό» 154, 164-165, 169, 171, 193 κ.ά.). Ας μην τα επαναλάβουμε εδώ.


Παλαιοδιαθηκικό μίσος και στην Καινή ∆ιαθήκη


Η «Καινή ∆ιαθήκη» είναι αδιάσπαστη σε έννοιες και σε ιδέες με την «Παλαιά».
Ο Ιησούς διευκρινίζει: «Μή νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τον νόμον ή τους προφήτας. Ουκ ήλθον καταλύσαι αλλά πληρώσαι .» («Κατά Ματθαίον», ε΄ 17.)
Τά εγκλήματα και τα ρατσιστικά κηρύγματα μίσους και μισελληνισμού συνεχίζονται αμείωτα και στην «Καινή ∆ιαθήκη». Στό άρθρο «Ιησούς: Κήρυκας μίσους, διχασμού και μισελληνισμού», «∆αυλός», τ. 271-273 ή
http://www.davlos.gr/pdf/17909.pdf, έχουν αναλυθή αρκετά απ' αυτά.

Σάς παρουσιάζουμε ένα μικρό ακόμη δείγμα:

• Ο Ιησούς αρέσκεται στην εξαπόλυση απειλών, για να εκμεταλλευθή την ανθρώπινη αγωνία για την μετά θάνατον κατάσταση. «Όστις δ' αν αρνήσηταί με έμπροσθεν των ανθρώπων αρνήσομαι αυτόν καγώ έμπροσθεν τού πατρός μου τού εν ουρανοίς.» («Κατά Ματθαίον», ι΄ 33.)

• «Θέλουσιν εξέλθει οι άγγελοι και θέλουσιν αποχωρίσει τους πονηρούς εκ μέσου των δικαίων. Καί θέλουσιν ρίψει αυτούς εις την κάμινον τού πυρός. Εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων.» («Κατά Ματθαίον», ιγ΄ 49-50.) Απίστευτες απειλές. Στήν ∆ευτέρα Παρουσία οι αμαρτωλοί θα βράσουν στά καμίνια της Κολάσεως, όπου θα πέση το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών. Αυτό καλείται ψυχολογική τρομοκρατία.

• «Απελθείν εις την γέεναν, εις το πύρ το άσβεστον, όπου ο σκώληξ αυτών δεν τελευτά και το πύρ δεν σβήνεται .» («Κατά Μάρκον», θ΄ 43-44.) Σκουλήκια θα τρώνε τους κολασμένους ασταμάτητα και η φωτιά δε θα σβήνη. Πώς να σχολιασθούν αυτές οι εικόνες φρίκης;
Προσέξτε τή λέξη «γέενα». Η ερμηνεία, που συνήθως δίδεται γι' αυτή τή λέξη είναι «κόλαση»· είναι όμως λάθος. «Γέενα» την εποχή τού Χριστού ωνομαζόταν ένας τόπος, που βρισκόταν μεταξύ της Ιερουσαλήμ και της Ιεριχούς. Ήταν μία ευρύχωρη χαράδρα, όπου έριχναν τα σκουπίδια και τις ακαθαρσίες της Ιερουσαλήμ και τους έβαζαν φωτιά, για να τα καίνε, η οποία έκαιγε διαρκώς και υψωνόταν καπνός μαύρος, βρωμερός και αποπνικτικός.




Εκεί απειλεί ότι θα πετάξη -ποιούς- ο «κήρυκας της αγάπης» Ιησούς, στην καιόμενη χωματερή της Ιερουσαλήμ.

• «Εκεί έσται ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων, όταν ίδητε Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ και πάντας τους προφήτας εν τή βασιλεία τού Θεού, εαυτούς δε εκβαλλομένους έξω.» («Κατά Λουκάν», ιγ΄ 28.)

• «Ο πιστεύων εις τον υιόν έχει ζωήν αιώνιον. Ο δε απειθών εις τον υιόν ουκ όψεται ζωήν, αλλ' η οργή τού Θεού μένει επ' αυτόν.» («Κατά Ιωάννην», γ΄ 36.)

Παρατηρείται η ίδια ακριβώς νοοτροπία με την «Παλαιά ∆ιαθήκη» αλλά και με τους λειτουργικούς ύμνους, που ψάλλονται στους ναούς τα Χριστούγεννα.
Σέ παλαιότερα τεύχη τού «∆αυλού» έχουν παρουσιασθή λειτουργικά κείμενα κατά τή Σαρακοστή [από το Τριώδιον με τους αναθεματισμούς εναντίον τού Ελληνικού Πολιτισμού (τεύχος 192), κατά την Μεγάλη Εβδομάδα και κατά την Πεντηκοστή (τεύχος 280)].

∆ειγματοληπτικά κείμενα από αυτά που ψάλλουν οι ορθόδοξοι ιερείς στους χριστιανικούς ναούς της Ελλάδας μας ανήμερα τα Χριστούγεννα:

• «Είπεν ο Κύριος τώ Κυρίω μου · Κάθου εκ δεξιών μου, έως αν θώ τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου» («Πρός Εβραίους επιστολή Παύλου», α΄ 13). Πρόκειται για λίαν εύγλωττη κι εξαιρετικά δημοφιλή στην Εκκλησία περικοπή, καθ' ότι επαναλαμβάνεται πολλές φορές κατά τή διάρκεια της ημέρας των Χριστουγέννων εν μέσω «αλληλούια» (=δόξα στό Γιαχβέ).

• «Ράβδον δυνάμεως εξαποστελεί σοι Κύριος εκ Σιών», αντίφωνον γ΄.

• «Η πολυθεΐα των ειδώλων κατήργηται. Υπό μίαν βασιλείαν εγκόσμιον, αι πόλεις γεγένηνται· και εις μίαν ∆εσποτείαν Θεότητος τα έθνη επίστευσαν», «∆όξα και νύν», ήχος β΄, Κασίας.

• «Καί Ισραήλ εποίησεν ισχύν», «Β΄ Αριθμών το ανάγνωσμα», 17-18.

• «Αγαπά Κύριος τας πύλας Σιών», τροπάριον, ήχος πλ. β΄, στίχος α΄.

• «Μήτηρ Σιών, εκεί άνθρωπος εγεννήθη εν αυτή, και αυτός εθεμελίωσεν αυτήν ο Ύψιστος», τροπάριον, ήχος πλ. β΄, στίχος δ΄.

• «Ισραήλ τώ ηγαπημένω υπ' αυτού», «Προφητείας Ιερεμίου το ανάγνωσμα» (Βαρούχ 3, 36-38).

• «Μή δώς ετέρω την δόξαν σου, και τα συμφέροντά σοι έθνει αλλοτρίω. Μακάριοι εσμέν Ισραήλ», «Προφητείας Ιερεμίου το ανάγνωσμα» (Βαρούχ 4, 1-4).

• «Ευφράνθητι, Ιερουσαλήμ, και πανηγυρίσατε πάντες, οι αγαπώντες Σιών... ∆ιά της Θεοτόκου · βρέφος γάρ τίκτεται», Ιωάννου Μοναχού, ήχος δ΄.

• «Ισραήλ γάρ ο ποιμαίνων... Χριστός», ωδή γ΄, ειρμός.

• «Οι παίδες Σιών», ωδή η΄, ειρμός.

• «Σκύλα Βαβυλών της Βασιλίδος Σιών, και δορύκτητον όλβον εδέξατο · θησαυρούς Χριστός, εν Σιών δε ταύτης», ομοίως.

* * *

Ποιό είναι τελικά το μήνυμα των Χριστουγέννων και σε ποιούς απευθύνεται;
Τό μήνυμα των Χριστουγέννων συνοψίζεται στά ίδια τα λόγια τού Ιησού: «∆οξάζω σε, πάτερ, Κύριε τού ουρανού και της γής, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών και απεκάλυψας αυτά εις νήπια .» («Κατά Ματθαίον», ια΄ 25.)
Ο Ιησούς προορίζει την διδασκαλία του για τους μωρούς και πτωχούς τώ πνεύματι κι όχι για τους συνετούς.
«Χριστός γεννάται σήμερον, εν φάτνη των α-λόγων»...


Γιάννης Λάζαρης

Πηγή: Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 286, Δεκ. 2005, http://www.davlos.gr/dissue.php?issue=286

Το κείμενο σε μορφή pdf μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ: http://www.davlos.gr/pdf/19261.pdf

18 σχόλια:

Panos Konstantinidis είπε...

Βρε συ Ερινυά, γιατί τους βάζεις να σκέφτονται; Τους χαλάς το παραμύθι.

Ερινύα είπε...

Πάνο, καλές γιορτές, καλό ... χειμερινό ηλιοστάσιο!
Αν δεν κάνω λάθος, είναι σήμερα.

Golden Boy είπε...

Πολύ ενδιαφέρουσα η ιστοσελίδα σας,
μιά από τις καλύτερες του Ελληνικού ιστοχώρου.
Εύγε!
Γιάννης Λάζαρης

Ερινύα είπε...

Γιάννη,

Ευχαριστώ για τα καλά λόγια.
Ευελπιστώ οτι έφτιαξα ένα αξιοπρεπές ιστολόγιο, ανάμεσα σε πάρα πολλά καλά και ενδιαφέροντα Ελληνικά ιστολόγια.

Εσείς στο Δαυλό έχετε προσφέρει μέχρι τώρα πολύ σημαντικό έργο, ξεσκεπάζοντας τα ψεύδη με τα οποία μας κοιμίζουν οι "ποιμένες" εδώ και αιώνες.

Καλή συνέχεια λοιπόν, με πολλά διαφωτιστικά άρθρα και το 2008!

Stelios Frang είπε...

Και άλλα πολλά, πάμπολλα... Δίνεται η εντύπωση ότι είναι μόνο αυτά τα λίγα αποσπάσματα, ενώ υπάρχει πλήθος ομοίων...

Λόγω αυτών και άλλων αντιφάσεων και παραλογισμών λένε οι ίδιοι οι παπάδες ότι "δεν είναι τα Ευαγγέλια η πηγή της πίστης μας, αλλά η αποκαλυπτική αλήθεια, ..., όπως αυτή καθορίστηκε και καθιερώθηκε στις συνόδους" (μητροπολίτης Ιερόθεος στο ΒΗΜΑ). Εννοεί εκεί που ψήφιζαν αυτοκράτορες, μισθοφόροι στρατηγοί και αναλφάβητοι αλλά θεόπνευστοι επίσκοποι - στην οικουμενική της Εφέσου οι μισοί περίπου επίσκοποι υπέγραφαν τις αποφάσεις με Χ, ντεν κσέρει γράφει.

Δηλαδή, σε δουλειά και αποπροσανατολισμό να βρισκόμαστε!

ENDYMION είπε...

Όλες αυτές οι πάνες του μικρού Χριστούλη γιατι δεν αξιοποιήθηκαν εμπορικώς;

Σκέψου τις γεμάτες και θαυματουργές.

Σε ασημένια κουτιά με ουράνια ευωδία.

Stelios Frang είπε...

Σχετικά με την εικόνα της θηλάζουσας που έχει το στήθος κολλητά στο μπράτσο και το βρέφος σε ηλικία 12χρονου, θα έλεγα ότι έχει ζωγραφιστεί μεν με "βυζαντινή τεχνοτροπία" αλλά στα τέλη του 18ου αιώνα (1784) έχει παρέλθει προ πολλού η βυζαντινή εποχή.

Να δικαιολογήσουμε μόνο τον ζωγράφο ότι λόγω της (εκ θεού) οθωμανοκρατίας και της ανυπαρξίας εκπαίδευσης, οι καλλιτέχνες δεν ήξεραν πού βρίσκεται και τί δυνατότητες είχε από 3-4 αιώνες τότε η ζωγραφική, δεν είχαν ιδέα πώς είναι διαμορφωμένο το ανθρώπινο σώμα και δεν είχαν τη δυνατότητα να ζωγραφίσουν έναντι αμοιβής κάτι διαφορετικό από τα ίδια και τα ίδια μοτίβα και τις ίδιες πόζες. Ενδιαφέρον είναι όμως ότι κι αυτοί που παρέλαβαν το "έργο τέχνης" ούτε που ήταν σε θέση να αντιληφθούν κάτι παράτερο και να αξιώσουν βελτίωση...

Το μορφωτικό επίπεδο και οι μοναδικές προσλαμβάνουσες παραστάσεις ήταν αυτές του υποβαθμισμένου παρελθόντος και ως μοναδική προοπτική είχαν ένα επίσης υποβαθμισμένο μέλλον. Μόνο που σε μερικές δεκαετίες τους τα χάλασαν με την επανάσταση...

amakrid είπε...

Το άρθρο του Γιάννη Λάζαρη, αποτελεί ένα τυπικό άρθρο του «Δαυλού». Ξεκινά υποτίθεται για να υπερασπιστεί την κοινή λογική, αλλά καταλήγει να την καταπατήσει, προβάλλοντας απλά την ανάγκη να καταρριφθεί, πάση θυσία το χριστιανικό οικοδόμημα – γνωρίζοντας προκαταβολικά, ότι θα συναντήσει το χειροκρότημα των φανατισμένων.

Η χριστιανική θεολογία στο ξεκίνημά της, διεκδικούσε να αποτελεί η ζωή του Ιησού, την πραγμάτωση ιουδαϊκών προφητειών και κεκρυμμένων επαγγελιών, όπως επίσης και την εκπλήρωση θεόπνευστων αποσπασμάτων που εκείνη αναγνώριζε στους εθνικούς μυθολόγους, ποιητές και φιλοσόφους. Αν η ζωή του Ιησού δεν αποτελούσε, ούτε το ένα, ούτε το άλλο, η χριστιανική θρησκεία δεν θα είχε κανένα απολύτως μέλλον, δεν θα είχε κανένα απολύτως έρεισμα - θα είχε σβήσει εν τη γενέσει της. Αυτό λέει η λογική, όπως εγώ τουλάχιστον την αντιλαμβάνομαι. Ας δούμε εάν ο συγγραφέας αντέχει να πορευτεί προς αυτή την κατεύθυνση.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ

Ο Λάζαρης χαρακτηρίζει την εποχή του Ιησού, «μία από τις καλύτερα τεκμηριωμένες ιστορικά». Η ρήση του κατατίθεται εν είδη αξιώματος. Ο ίδιος απαξιεί να μας κατατοπίσει σε τι συνίσταται η «καλή τεκμηρίωση» της εποχής και δεν τολμά να θέσει στο ίδιο βάσανο, άλλες ιστορικές προσωπικότητες για να μας δείξει πόσο καλά τεκμηριωμένη υπήρξε η βιογραφία τους.

Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον εάν ο οιοσδήποτε Λάζαρης μπορούσε να μας αναφέρει ένα δείγμα ιστορικού της εποχής που να μπορούσε αδιαμφισβήτητα να αναφέρει 41 γενιές πίσω, για οιονδήποτε πολυβιογραφημένο άνθρωπο της αρχαιότητας – τον Μ. Αλέξανδρο για παράδειγμα. Το ότι επεχείρησαν κάτι τέτοιο με αντιφάσεις κάποιοι ακόλουθοι του Ιησού, (ο Παύλος ρητά αποτρέπει τους αναγνώστες του να πράξουν το ίδιο) θα μπορούσε να πει κανείς ότι αποτελεί επίδειξη επιστημονικής αφέλειας, αν δεν ήταν πασιφανές ότι αποσκοπούσε στο να αποδείξει την δαυιδική καταγωγή του Ιησού – και το ότι θα μπορούσε τυπικά να είναι «Βασιλεύς των Ιουδαίων».

Στην Παλαιά Διαθήκη, η μετάβαση από τη θεοκρατία (του Σαμουήλ) στη βασιλεία (του Σαούλ) γίνεται επώδυνα – και ο προφήτης στέφει στον βασιλιά, προειδοποιώντας τους Ισραηλίτες, ότι η βασιλεία, μονάχα τυραννία εγκυμονεί για το λαό τους (Α’ Σαμουήλ κεφ. 8). Με την παράθεση των γενεαλογιών, συν τοις άλλοις, οι ευαγγελιστές προσπαθούν να επιδείξουν ότι ο Ιησούς δικαιούνταν να είναι ο «Βασιλεύς των Ιουδαίων», αλλά ο ίδιος αποποιήθηκε τον τίτλο αυτό, για να διεκδικήσει το στέφανο του προφήτη.

Όλα αυτά ο Λάζαρης τα αγνοεί στο άρθρο του. Ξέρει καλά να ανιχνεύει τις αντιφάσεις ωστόσο.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΝΑΖΑΡΕΤ

Το μόνο σίγουρο για την πόλη Ναζαρέτ, είναι ότι την αναφέρει ο εβραίος υμνωδός του 8ου αιώνα Ελεαζάρ Καλίρ, (που αντλούσε τις πηγές του και από ταλμουδικά κείμενα που δεν έχουν σωθεί), ο οποίος κάνει λόγο για την ιερατική τάξη της Ναζαρέτ στον ύμνο του «Εκάχ Γιασεμπάχ».

Θα μπορούσε άραγε να είχε παραπλανηθεί από τους χριστιανούς; Κάλλιστα. Θα μπορούσε να είχε παραπλανηθεί από τρεις χριστιανούς αγίους του 3-4ου μ.Χ. αιώνα (Ευσέβιος, Ιερώνυμος, Επιφάνειος), που αναφέρουν την Ναζαρέτ ως σύγχρονη πόλη τους, καθώς επίσης και από τον χριστιανό γεωγράφο Σέξτο Ιούλιο τον Αφρικανό (2ος – 3ος αιώνας).

Για να δέσει ωστόσο η θεωρία για τα καλά, ο Λάζαρης μετέθεσε την ίδρυση της Ναζαρέτ εξακόσια χρόνια αργότερα, «από τη χριστιανική ηγεσία». Δε βαριέσαι!

Η ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΣ ΜΑΡΙΑΜ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Το όνομα που αναφέρεται πως δόθηκε στο Χριστό ήταν Ιησούς. Η λέξη Εμμανουήλ αποδίδεται από τον ευαγγελιστή στον Ιησού διττά: Πρώτον, καθώς ο Ησαΐας αποδίδει μεσσιανικές ιδιότητες στον «Εμμανουήλ» του και δεύτερον, επειδή η λέξη η ίδια σημαίνει «ο Θεός μεθ’ ημών» - και στη σημασία αυτή, διέκριναν οι χριστιανοί, μία προφητική ιδιότητα.

Ο Λάζαρης αδυνατεί να διακρίνει ότι Ιησού «κάλεσε» το Χριστό ο γονιός του, ενώ Εμμανουήλ ο προφήτης προέβλεπε ότι «θα καλέσουν» (πληθ. αριθμ.) τον επερχόμενο ήρωα του Ισραήλ.

Την αειπαρθενία της Μαριάμ δεν την δέχονται οι Προτεστάντες, οι οποίοι ακολουθούν τη λογική ερμηνεία των ευαγγελικών ρήσεων. Και πουθενά δεν γράφεται στο Ευαγγέλιο ότι ο Ιησούς γεννήθηκε την 25η Δεκεμβρίου. Αν πάλι αμφισβητήσει κανείς ότι η «παρθένος» του Ησαΐα ήταν η Μαριάμ και ότι ο χριστιανικός ισχυρισμός είναι προδήλως άσχετος με την προφητεία, τότε θα αναγκαστεί να αποδεχθεί, ότι το δόγμα της παρθενογένεσης έχει «εθνική» χροιά και αποσκοπεί στο να προσηλυτίσει τους Έλληνες και τα υπόλοιπα έθνη, η μυθολογία και θεολογία των οποίων έβριθε από αντίστοιχες γενέσεις.

Αν, ούτε οι Εβραίοι, ούτε οι εθνικοί, θα μπορούσαν να πιστέψουν ένα τέτοιο δόγμα σαν την παρθενογένεση του Ιησού, τότε η υιοθέτησή του από τους χριστιανούς, θα ισοδυναμούσε με θρησκευτική αυτοκτονία. Θα τους περιγελούσε το σύμπαν.

Η πεισματική εμμονή του ιουδαϊκού έθνους στην πάτρια θρησκεία του, μαρτυρά το ότι όντως, οι χριστιανικές ερμηνείες των προφητειών δεν έπεισαν την πλειοψηφία των Ιουδαίων – και εξακολουθούν να μην την πείθουν ούτε σήμερα. Αυτό βεβαίως, δεν αποτρέπει το ‘’Δαυλό’’, με την ανοχή του αρθογράφου του, να διακρίνει «σιωνιστικά κηρύγματα» στην εκκλησιαστική υμνολογία, όπως θα δούμε παρακάτω.

ΗΤΑΝ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΧΒΕ;

«Όχι» απαντά ο Λάζαρης και επικαλείται ένα εδάφιο της Παλαιάς Διαθήκης, για τους «γιους του Θεού» και τις «θυγατέρες των ανθρώπων». Αν είχε διαβάσει και την Καινή Διαθήκη, θα έβλεπε ότι και ο ίδιος ο Ιησούς επικαλείται τον 81ο ψαλμό του Δαβίδ, ο οποίος λέει:

«Ο Θεός έστη εν συναγωγή θεών, εν μέσω δε θεούς διακρινεί. Έως πότε κρίνετε αδικίαν και πρόσωπα αμαρτωλών λαμβάνετε; Κρίνατε ορφανώ και πτωχώ, ταπεινόν και πένητα δικαιώσατε. Εξέλεσθε πένητα και πτωχόν, εκ χειρός αμαρτωλού ρύσασθε αυτόν. Ουκ έγνωσαν ουδέ συνήκαν, εν σκότει διαπορεύονται. Σαλευθήσονται πάντα τα θεμέλια της γης. Εγώ είπα: Θεοί εστε και υιοί Υψίστου πάντες. Υμείς δε ως άνθρωποι αποθνήσκετε και ως εις των αρχόντων πίπτετε. Ανάστα ο Θεός, κρίνων την γην, ότι συ κατακληρονομήσεις εν πάσι τοις έθνεσι».

Το απόσπασμα «θεοί έστε και υιοί Υψίστου πάντες» το χρησιμοποιεί ο Ιησούς (Κατά Ιωάννη 10 : 34-36) απαντώντας στους Φαρισαίους.

Το ότι ο Ιησούς επικαλείται ένα απόσπασμα των Ψαλμών, που φρονεί πως «όλοι οι άνθρωποι είναι Θεοί αλλά πεθαίνουν σαν άνθρωποι», (με όλο το μεταφυσικό νόημα που μπορεί να εμπεριέχει), ο αρθογράφος του «Δαυλού» το παραβλέπει – είτε σκόπιμα, είτε από άγνοια. Αρκεί να διαπιστώνει την αντίφαση στις ετικέτες.

Η…ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΚΑΙ Ο ΜΙΣΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ

Όλα τα παραπάνω ωστόσο, δεν θα είχαν καμία σημασία, παρά μονάχα για τους διυλίζοντες τον θρησκευτικό κώνωπα, εάν δεν συναντούσαμε στο κείμενο του Λάζαρη, τις συνήθεις κατηγορίες περί «σιωνιστικών δοξολογιών» κλπ.

Οποιοσδήποτε θα άνοιγε μία σοβαρή εγκυκλοπαίδεια, θα διάβαζε ότι ο «σιωνισμός» αποτελεί στην ευρύτερη έννοιά του, το κήρυγμα εκείνο που επαγγελόταν την επιστροφή των Ιουδαίων στην πατρίδα τους μετά από την αιχμαλωσία τους, ή την εξορία τους – και την ίδρυση ανεξάρτητου κράτους τους. Θα γνώριζε επίσης, ότι το Βυζαντινό κράτος ματαίωσε το εγχείρημα του Ιουλιανού να ξαναστήσει το Ναό του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ και πως οι Εβραίοι ήσαν μονίμως πολίτες δεύτερης κατηγορίας στα χριστιανικά κράτη. Ότι τα όσα τράβηξαν οι Εβραίοι από τους Ρωμαίους ή τους Άραβες ωχριούν μπροστά στα όσα τράβηξαν από τους χριστιανούς.

Τόσο η φωτοτυπία που παρατίθεται, όσο και τα αποσπάσματα που καταγράφονται, ουδόλως παραπέμπουν σε κηρύγματα υπέρ της επιστροφής των Εβραίων στην «γη της Επαγγελίας», πόσο δε μάλλον στην συγκρότηση αυτόνομου κράτους. Αυτό φυσικά δεν εμποδίζει τον αρθογράφο, τον εκδότη και τους χειροκροτητές τους να χαρακτηρίζουν «σιωνιστική προπαγάνδα, ρατσισμό και μισελληνισμό», όποιο απόσπασμα παραπέμπει στην εβραϊκή καταγωγή του χριστιανισμού.

Στη φωτοτυπημένη σελίδα μάλιστα, καταγράφεται η χριστιανική θριαμβολογία ότι «η πολυθεΐα των ειδώλων κατήργηται, υπό μίαν βασιλείαν εγκόσμιον αι πόλεις γεγένηται και εις μίαν Δεσποτείαν Θεότητος τα έθνη επίστευσαν».

Το απόσπασμα αυτό καταγράφει πανηγυρικά τα όσα έχουμε υποστηρίξει πολλάκις, ότι οι χριστιανικές επιθέσεις «κατά των Ελλήνων» αφορούσαν το θρησκευτικό τους οικοδόμημα και όσες παραδόσεις ήσαν συνδεδεμένες με αυτό. Εδώ, βλέπουμε την ταλαιπωρημένη έννοια του «έθνους», να στέκεται ξανά στα πόδια της (μετά την διάψευση της χριστιανικής προσδοκίας για το τέλος του κόσμου) - και να αναγνωρίζεται ότι «τα έθνη» (τα οποία στην εβραϊκή παράδοση σημαίνονται αρνητικά) εξακολουθούν να υφίστανται ετερογενή αν και υπόκεινται στην ίδια θρησκεία, όπως και οι πόλεις εξακολουθούν να υφίστανται ετερογενείς, αν και υπόκεινται σε «μία βασιλείαν εγκόσμιον» (και δεν είναι πόλεις-κράτη, όπως το παρελθόν).

Το μη πολυθεϊστικό ελληνικό «έθνος», επρόκειτο να προβάλλει ξανά στο πλαίσιο της «μίας εγκοσμίου βασιλείας» για να της προσδώσει τη δική του φυσιογνωμία, συγκροτώντας την αφετηρία του νέου Ελληνισμού. Όποιος διακρίνει «μισελληνισμό» στο εν λόγω απόσπασμα, αναγνωρίζει εμμέσως, ότι δεν υφίσταται Ελληνισμός έξω από την πολυθεΐα. Δεν τολμά ωστόσο και να το διακηρύξει.

ΟΣΑ ΞΕΧΑΣΕ Ο ΑΡΘΟΓΡΑΦΟΣ

Αφού όμως η νοοτροπία των Χριστουγέννων είναι ίδια με εκείνην της Παλαιάς Διαθήκης (δηλαδή σιωνιστική, μισελληνική και τα λοιπά), δεν έχουμε παρά να εφοδιάσουμε τον αρθογράφο και τους θαυμαστές του, με μερικά ακόμα "σιωνιστικά κηρύγματα", που ψάλλονται στους ναούς το Πάσχα – και συγκεκριμένα στα εγκώμια της Μεγάλης Παρασκευής:

• «Αλαζών Ισραήλ, μιαιφόνε λαέ, τι παθών τον Βαρραβάν ηλευθέρωσας, τον Σωτήρα δε παρέδωκας σταυρώ»

• «Φθονουργέ, φονουργέ και αλάστορ λαέ, καν σινδόνας και αυτό σουδάριον αισχύνθητι αναστάντος του Χριστού»

• «Αραβιανόν, σκολιώτατον γένος Εβραίων, έγνως την ανέγερσιν του ναού. Δια τι κατέκρινας τον Χριστόν;»

• «Καν τους εκ νεκρών επαισχύνθητε, ω Ιουδαίοι, ους ο ζωοδότης ανέστησεν, ον υμείς εκτείνατε φθονερώς»

• «Κατά τον Σολομώντα βόθρος βαθύς το στόμα Εβραίων παρανόμων»

• «Εβραίων παρανόμων εν σκολιαίς πορείαις τρίβολοι και παγίδες»

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχισμένοι, κυνηγημένοι Εβραίοι:

Rothschilds, Rockefellers, Franklin D. Roozevelt, αμέτρητοι βραβευθέντες (με το σπαθί σας [;]) με βραβεία Nobel, κλπ κλπ κλπ

Πόσο αδικημένοι είστε!

Ερινύα είπε...

Θα συστήσω σε κάποιους να διαβάσουν και όσα λένε κατά των Εβραίων κάποιοι Εβραίοι "προφήτες" στην Παλαιά Διαθήκη και τις απειλές του "Κυρίου" εναντίον τους (στο ίδιο "άγιο βιβλίο") και μετά βλέπουμε τι σημαίνουν οι κατά των Εβραίων κατηγορίες κάποιων χριστιανών "πατέρων"...

amakrid είπε...

Θα συστήσω σε κάποιους να ψάξουν να βρουν πόσες κατηγορίες υπάρχουν κατά του "γένους των Ελλήνων" στη χριστιανική υμνολογία και την πατερική γραμματεία (εναντίον του γένους δηλαδή, της φυλής - και όχι των "δοξασιών", της "πλάνης" κλπ.) αντίστοιχη των αφορισμών κατά του "σκολιώτατου γένους των Εβραίων".

Ερινύα είπε...

Στο ερώτημα:

"να ψάξουν να βρουν πόσες κατηγορίες υπάρχουν κατά του "γένους των Ελλήνων" στη χριστιανική υμνολογία και την πατερική γραμματεία"

η απάντηση είναι: αμέτρητες!

Όταν υβρίζονται ονομαστικά όλοι οι σοφοί των Ελλήνων και όλος ο πολιτισμός τους τότε υβρίζονται όλοι οι Έλληνες.

Μια ιδέα μόνο παίρνει κάποιος από το "ΤΑ ΥΒΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΠΙΣΗΜΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ". Στη συνέχεια δεν έχει παρά να επιλέξει κάποιες από τις αναφερόμενες στο βιβλίο πηγές και να πεισθεί περί τίνος πρόκειται.

Ένα μικρό παράδειγμα από το παραπάνω βιβλίο:

Τατιανός, "Προς Έλληνας":
• "Οι Έλληνες δεν δημιούργησαν τίποτε δικό τους, αλλά όλα τα παρέλαβαν από τους βαρβάρους"
• "Τώρα μόνο με σας (τους Έλληνες) συμβαίνει να μην ομοφωνήτε ούτε στα λόγια. Πράγματι οι Δωριείς δεν έχουν την ίδια λέξη με τους Αττικούς και οι Αιολείς δεν ομιλούν ομοίως με τους Ίωνες.
Αφού παρατηρείται τόση διάσταση σε πράγματα που δεν έπρεπε, απορώ, ποιόν πρέπει να καλώ Έλληνα."
• "(Ο Πλάτων ήταν) κοιλιόδουλος"
• "(Ο Αριστοτέλης ήταν) κόλαξ" του Μ. Αλεξάνδρου.
• "(Ο Μ. Αλέξανδρος ήταν) μειράκιον μανιακόν".
• "(Ο Ηράκλειτος ήταν ) αμαθής".
• "(Η φιλοσοφία του Ηρακλείτου ήταν) Ηρακλείτου σκότος".
• "(Ο Εμπεδοκλής ήταν ) αλαζών".
• "(Ο Δημόκριτος ήταν) αβδηρολόγος".
• "Οι ποιηταί ψευδολόγοι και δια σχημάτων εξαπατώντες τους ακροωμένους".
• "Έπειτα πως δεν ντρέπεσθε, να έχετε τόσες ποιήτριες όχι για τίποτε χρήσιμο, άπειρες πόρνες".
• "Και η μεν Σαπφώ γύναιον πορνικόν, ερωτομανές , και την εαυτής ασέλγειαν άδει".
•"(Σεις οι Έλληνες ) ρητορικήν μεν γαρ επ' αδικία και συκοφαντία συνεστήσασθε".
• "Δεν ρίπτετε εις τον βόθρον τα υπομνήματα της κακίας μαζί με τον ποιήσαντα Πυθαγόρα;... Ο σώφρων, ο οποίος παρέδωσε δια συγγραμμάτων ληρήματα και φλυαρίες, έγινε ενδοξότερος εξ αιτίας της χαλκευτικής (χάλκινος ανδριάντας του), η οποία σώζεται ως σήμερα. Και τον ψευδολόγο Αίσωπο κατέστησαν αείμνηστον όχι μόνο τα μυθολογήματα αλλά και η περισπούδαστη πλαστική του Αριστοδήμου ... να χάσκωμε ενώπιον των έργων του Καλλιάδου..."

κλπ κλπ κλπ

Panos Konstantinidis είπε...

>Πάνο, καλές γιορτές, καλό ... χειμερινό
>ηλιοστάσιο! Αν δεν κάνω λάθος, είναι σήμερα.

Καλές εορτές Ερινύα και καλή χρονιά. Ήμουνα διακοπές και δεν είχα σύνδεση (σε κάποια στιγμή με έπιασε σύνδρομο στέρησης χεχε). Ναι στις 21 Δεκεμβρίου ήτανε ο εορτασμός, δυστυχώς δεν πρόλαβα τον εορτασμό στον Εκατηβόλο. Ευελπιστώ την επόμενη φορά να είμαι εκεί :)

amakrid είπε...

Το πλήρες (και όχι πετσοκομμένο) ερώτημά μου, ήταν "πόσες κατηγορίες υπάρχουν κατά του "γένους των Ελλήνων" στη χριστιανική υμνολογία και την πατερική γραμματεία (εναντίον του γένους δηλαδή, της φυλής - και όχι των "δοξασιών", της "πλάνης" κλπ.) αντίστοιχη των αφορισμών κατά του "σκολιώτατου γένους των Εβραίων"".

Η απάντηση βεβαίως, είναι ότι δεν υπάρχει καμία τέτοια αναφορά, ακριβώς διότι η Εκκλησία απαρτίζεται συν τοις άλλοις και από ανθρώπους που ανήκουν στο «γένος των Ελλήνων», ενώ άπαξ και κάποιος Ιουδαίος ασπαστεί οποιαδήποτε άλλη θρησκεία το γένος του τον διαγράφει – και αυτό συμβαίνει στους Ιουδαίους, αιώνες πριν την εμφάνιση της χριστιανικής θρησκείας.

Η αλήθεια αυτή αποτυπώνεται περίτρανα και στην εκκλησιαστική υμνολογία.

amakrid είπε...

Και λίγα λόγια για τον προσήλυτο Τραϊανό, ο οποίος αυτοπροσδιορίζεται εθνικά ως «βάρβαρος γεννηθείς στην Ασσυρία» και ήταν μαθητής του ελληνορωμαίου αγίου Ιουστίνου, του αποκαλούμενου «φιλοσόφου και μάρτυρα».

Τα αποσπάσματα που παρατίθενται, είναι δυστυχώς και αυτά πετσοκομμένα, ενώ στοιχειώδης δεοντολογία θα αξίωνε να παρατίθενται τουλάχιστον στο πλαίσιο των παραγράφων τους. Κάτι τέτοιο, δεν θα μείωνε την ανθελληνικότητα του κειμένου, αλλά θα την ερμήνευε. Θα έδινε για παράδειγμα τη δυνατότητα σε κάποιον να αντιληφθεί, το πώς αντιμετώπιζε ένας προσήλυτος βάρβαρος (αλλά με ελληνική παιδεία) χριστιανός, τους υπερόπτες Έλληνες και ελληνίζοντες εθνικούς της Συρίας, όταν συναντούσε τη χλεύη και την περιφρόνησή τους για τη διπλή ιδιότητα που προέβαλε: Εκείνη δηλαδή, του βαρβάρου και του χριστιανού.

Απ' ό,τι φαίνεται ωστόσο, τέτοια περιέργεια δεν υπάρχει.

Από πλευράς μου, θα παραθέσω για λόγους χώρου, μονάχα ένα απόσπασμα του Τατιανού που θεωρώ ενδιαφέρον και θα παραπέμψω τον ενδιαφερόμενο στο αυθεντικό κείμενο για τα υπόλοιπα:


• «Έχοντας δει αυτά τα πράγματα και έχοντας επίσης γίνει δεκτός στα μυστήρια, και έχοντας παντού δοκιμάσει τους θρησκευτικούς τύπους, τους τελούμενους από τους εκθηλυμένους και τους κίναιδους (σ.σ. προφανής αναφορά στους ιερείς του Άττη) και έχοντας βρει ανάμεσα στους Ρωμαίους τον Jupiter του Latio να ικανοποιείται σε ανθρώπινους θρόμβους και το αίμα των σφαγμένων - και την Άρτεμη, όχι μακριά από την μεγάλη πόλη, να καθιερώνει πράξεις του ίδιου τύπου, και ένα δαίμονα εδώ και έναν άλλον εκεί, να παροτρύνει σε κακουργία, παραιτούμενος εγώ, έψαξα να βρω, πώς θα ήταν δυνατόν να ανακαλύψω την αλήθεια. Και, καθώς έδινα την μέγιστη προσοχή μου στο ζήτημα, έτυχε να συναντήσω συγκεκριμένα βαρβαρικά γραπτά, πολύ παλιά ώστε να συγκριθούν με τις απόψεις των Ελλήνων και πολύ θεία για να συγκριθούν με τα λάθη τους. Και οδηγήθηκα να δώσω πίστη σ’ αυτά, από την απροσποίητη ευκολία της γλώσσας, το μη τεχνητό ύφος των συγγραφέων, την επιδεικνυόμενη πρόγνωση μελλοντικών γεγονότων, την εξαιρετική ποιότητα των αρχών και την διακήρυξη της διακυβέρνησης του σύμπαντος, επικεντρωμένης σε ένα Όν. Και, με την ψυχή μου να διδάσκεται από το Θεό, διακρίνω ότι η προηγούμενη (σ.σ. ελληνική) τάξη των κειμένων οδηγούσε στην καταδίκη, αλλά τα άλλα έβαζαν τέλος στη σκλαβιά που υπάρχει στον κόσμο, και μας έσωζαν από μια πληθώρα κυβερνητών και μύριους τυράννους, ενώ μας έδιναν, όχι πράγματι εκείνο που δεν είχαμε δεχθεί στο παρελθόν, αλλά εκείνο που είχαμε δεχθεί, αλλά είχαμε από λάθος εμποδιστεί να αποκτήσουμε».

Ας αναφερθεί τέλος, ότι ο Τατιανός, παρά την ανθελληνικότητα που επιδεικνύει στο κείμενο, αργότερα θυμήθηκε τις φιλοσοφικές του καταβολές και παρουσίασε δική του διδασκαλία, γνωστικής απόκλισης, με αποτέλεσμα να ξεκοπεί από την Εκκλησία - και ο φιλόσοφος μέσα του, να νικήσει τον δογματικό.

Ερινύα είπε...

Και τι σχέση έχουν όλα αυτά που μας γράφεις εδώ amakrid με το θέμα;

Η ουσία είναι οτι ο Χριστιανισμός με τους "πατέρες" και τα ρέστα καθυβρίζει και καταστρέφει στην πράξη τα πάτρια και τις δόξες των Ελλήνων, ενώ συνάμα ευλογεί και δοξάζει τους προπάτορες και τα πάτρια των Εβραίων.
Όλα τα άλλα είναι περιττολογίες και στάχτη στα μάτια.


Λυπάμαι αλλά δεν πρόκειται να ασχοληθώ πλέον με τα σχόλιά σου. Υπάρχουν και άλλα θέματα να ασχοληθώ. Αν ήθελα ασταμάτητες παρόλες θα έγραφα σε forum και όχι σε ιστολόγιο.

amakrid είπε...

Η ουσία για κάποιον μπορεί να είναι ότι ο Χριστιανισμός καταστρέφει τις δόξες και τα πάτρια των Ελλήνων - γενικώς και αορίστως και εκτός χρονικού και ιστορικού πλαισίου, διότι αποτελεί "εβραϊκή συνομωσία κατά του Ελληνισμού".

Η ουσία για κάποιον άλλον, μπορεί να είναι ότι τα πάτρια και οι δόξες των Ελλήνων καταστρέφονται, όταν το Κοινό των ελληνικών πόλεων της Ασίας, ανακηρύσσει την ημερομηνία ενηλικίωσης του Καλλιγούλα εθνική εορτή, όταν η Θεσσαλονίκη διατηρεί δύο ναούς αφιερωμένους στη Θεά Ρώμη, όπου οι ιερείς του ελληνικού Δωδεκαθέου θυσιάζουν άπαξ του έτους προς τιμήν του Θεού Αυτοκράτορα - χωρίς να εγερθεί ούτε μία φωνή διαμαρτυρίας.

Χαίρομαι για το γεγονός, ότι στην εισαγωγή της έκδοσης της "Αντιπαγανιστικής νομοθεσίας της ύστερης ρωμαϊκής αυτοκρατορίας μέσα από τους κώδικες" (εκδόσεις Κατάρτι), παρατίθενται και τίτλοι ξενόγλωσσων βιβλίων αλλοδαπών συγγραφέων υπεράνω υποψίας, που αναπτύσσουν τις ίδιες ακριβώς ασταμάτητες παρόλες με την αφεντιά μου πολύ καλύτερα από μένα.

Ανώνυμος είπε...

Έπεσα στα χέρια ειδικών που με απροσανατόλισαν και με ξεπουπούλιασαν οικονομικά.

Έχω μια κόρη 14 ετών που έχει μαθησιακές δυσκολίες. Δεν γράφει στραβά ή ανάποδα, διαβάζει κανονικά, δεν μπορεί να μάθει/ αποστηθίσει/ συλλέξει σημαντικά στοιχεία/ συνοψίσει/ επιλέξει κυριότερά του (ο,τιδήποτε φανταστείτε) μπροστά σε μια σελίδα βιβλίου του σχολείου, κυρίως ιστορίας ή γεωγραφίας.
Λόγω της δυσκολίας της σε κάθε σχολείο επιλέγει να κάνει παρέα μόνο με προβληματικά/ παραβατικά παιδιά και μας φέρνει πάντα μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα που μας σπρώχνουν σε απελπισμένες πράξεις (αλλαγή σχολείου, αλλαγή "ειδικών" κλπ). Ότι χαρίσματα έχει φροντίζει με κάθε τρόπο να τα εξαφανίσει, προκειμένου να μη διαφέρει στην προβληματική φίλη της (φρόντισε να ξεχάσει τα πορτογαλικά της, αποπειράται να κάνει το ίδιο στα γαλλικά της, στράβωσε τα μπροστινά της δόντια για να βάλει σιδεράκια όπως η φίλη της, καθόταν με τα γόνατα να συγκλίνουν προς τα μέσα και να ενώνονται ώστε να στραβώσουν ενώ η ίδια παλιάέτρεχε με τα δυνατά πόδια της σαν δρομέας, προσπαθεί σε πάρτυ να τρώει τούρτα ενώ τη σιχαίνεται κλπ).

Έχει μεγάλη κλιση στο μπαλέτο και στο πιάνο (όπου μαθαίνει και προετοιμάζει περισσότερα από ότι της δίνεται κλπ) Μακάρι να υπήρχε ένας κόσμος που να μπορούσε να αξιοποιήσει αυτά τα ταλέντα χωρίς να χρειάζονται και οι λοιπές γνώσεις. Δυστυχώς έχω παρακολουθήσει προφορικές εξετάσεις του ΑΣΕΠ για πρόσληψη καθαριστριών από το δημόσιο και για λόγους συναγωνισμού τις ρώταγαν τι γνωρίζουν για τη Συνθήκη της Λωζάνης.

Οι θεραπευτικές εισηγήσεις των ειδικών στα χέρια των οποίων έπεσα και με αφαίμαξαν ήσαν (δεν είναι όλες οι απόψεις του ίδιου ατόμου):

- Δεν έχει δυσλεξία (Λες και υπάρχει ένας διαχρονικά ισχύων ορισμός της δυσλεξίας.Και εγώ είχα δυσλεξία τα χρόνια μου και την αντιμετώπισαν με το ξύλο και τον εξευτελισμό).

- Θα ασχοληθούμε με την προσωπικότητά της μόνο. (Δεν μου απαντάνε όμως στο ερώτημά μου "Δέστε δημοσίευμα της Καθημερινής υπάρχουν ορισμένες μέθοδοι για να μαθαίνουν τα δυσλεκτικά παιδιά. Γιατί αυτές τις μεθόδους να τις ανακαλύψουμε εμείς -μαζί με τους κατάλληλους ειδικούς - όταν η κόρη μου θα είναι 26 ετών και όχι τώρα;

- Αφήστε τη να μείνει στην ίδια τάξη. Καλό θα της κάνει( Όμως εγώ έχει διαβάσει διάφορα βιβλία και άρθρα για τη δυσλεξία, και πουθενά δεν λέει ότι θεραπεύεται με το να μείνει το παιδί στην ίδια τάξη).

- Πηγαίνετε στον τάδε που είναι ειδικός στο να προετοιμάζει δυσλεκτικά παιδιά στο σχολείο και στο τέλος τους περνάει η δυσλεξία. Πήγα και πέρασα τη χρονιά με άθλιες συνθήκες. Ο ειδικός κάθε φορά απήύδηζε προσπαθώντας να της μάθει κάτι, δεν τα κατάφερνε, έλεγε ότι η κόρη μου κουράστηκε και "έχει κατεβάσει τα ρολλά" και μου έδινε μερικές σελίδες γεμάτες με κείμενο το οποίο εγώ ο μή ειδικός θα αναλάμβανα να της τα περάσω στο μυαλό -σαν να ήταν ένα φάξ - προτού κοιμηθεί το βράδυ.

- Να κάνετε οικογενειακή θεραπεία. Εσείς η κόρη σας και η γυναίκα σας. Θα είμαι εγώ και ένας άλλος συντονιστής. Γιατί ο άλλος (ο μπακαλόγατος); Γιατί έτσι γίνεται η ομαδική θεραπεία. Μπορείτε κυρία μου να μου δείξετε σε ένα από τα βιβλία της ομαδικής θεραπείας που έχετε στη βιβλιοθήκη σας να αναφέρει ότι θα υπάρχει και δεύτερος θεραπευτής; Έτσι γίνεται στην Ελλάδα. Και τι με αυτό; Και στη Βραζιλία σε ορισμένες περιοχές κάνουν βουντού. Πόσο θα κοστίσει; 140 η συνεδρία (70 αυτή και 70 ο ειδικευόμενος μπακαλόγατος). Τι λέτε κυρία μου;(Και η θεραπεύτρια καπνίζει σαν φουγάρο μπροστά στην κόρη μου χωρίς να ζητάει συγγνώμη ή άδεια, παρόλο που απαγορεύεται από το Υπουργείο Υγείας. Σκέψου να προστεθεί και ο μπακαλόγατος που να καπνίζει τσιμπούκι!)
- (στη γυναίκα μου) Να μετάσχετε σε ομαδική θεραπεία (σε ένα κατερειπωμένο σπίτι). Θα είναι γονείς παιδιών; Όχι αποκλειστικά, μπορεί μερικοί να είναι γονείς αλλά μπορεί και να μην είναι. Θα το σκεφτώ. Προτού φύγετε, παρακαλώ να με πληρώσετε. 150 Ευρώ. Θα σας ετοιμάσουμε την απόδειξη την επόμενη βδομάδα, να τη ζητήσετε από την κυρία Βάνα.

- Δεν έχει μαθησιακά προβλήματα. Είναι ιδιοφυϊα η κόρη σας. Εσείς οι γονείς έχετε πρόβλημα. Θα πρέπει να κάνετε ατομικές θεραπείες ο καθένας σας. Και η κόρη μας; Η κόρη σας δεν έχει τίποτα. 120 Ευρώ. Θα μου δώσετε απόδειξη; Όχι, δεν δίνω αποδείξεις, είμαι πανεπιστημιακός. τότε και εγώ δεν πληρώνω. Μα μου φάγατε την ώρα.. Λυπάμαι. Ωραία θα σας δώσω απόδειξη για 30 ευρώ. Τότε και εγώ θα σας πληρώσω 30 ευρώ.

Σας παρακαλώ, μπορείτε να μου δώσετε κάποια κατεύθυνση ως προς το τι να κάνω; Η κόρη μου με τόσες επισκέψεις και τέτοια παραπληροφόρηση δεν ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει. Ακόμα και αν είμαστε φοβεροί εγκληματίες η γυναίκα μου και εγώ (φανταστείτε με να είμαι σαν τον Αυστριακό!), πάλι υπάρχει υποχρέωση των ειδικών να τη βοηθήσουν σήμερα και όχι όταν γίνει 26 ετών. Οι ειδικοι της έχουν βάλει στο μυαλό ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στις σχέσεις μας και γι' αυτό εκείνη δεν μπορεί να μάθει τη μετάφραση των Αρχαίων.

Φυσικά (στην Ελλάδα πάντα έχουμε συμβουλές και επιχειρήματα) μπορεί να πεί κανείς «γιατί δεν πάτε σε κάποιο ειδικό κέντρο του δημοσίου για τα παιδιά που έχουν μαθησιακά προβλήματα;» Σε αυτούς τους φορείς αν δοκιμάσετε να τηλεφωνήσετε για να κλείσετε ραντεβού, θα πάρετε την απάντηση ότι έχετε σειρά προτεραιότητας για να σας δουν μετά από ένα χρόνο. Δοκιμάστε!

Αν προσφύγετε στο Συνήγορο του Πολίτη σας απαντούν ότι α) "ναι μεν η ιατρική περίθαλψη είναι συνταγματικό σας δικαίωμα, αλλά εδώ υπάρχει αντικειμενική αδυναμία, όπως δηλώνουν οι συγκεκριμένοι φορείς", β)"μπορείτε να κάνετε αγωγή αποζημίωσης κατά του δημοσίου για παραλείψεις των οργάνων του, με βάση το άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα εάν θεμελιώσετε τη βλάβη που υπέστη η κόρη σας από την παράλειψη...

Η αγωγή εκδικάζεται μετά από 3 1/2 με 4 χρόνια και αν υπολογίσουμε ότι στην καλύτερη περίπτωση κερδίσετε, το δημόσιο θα κάνει έφεση και αναίρεση οπότε μπορείτε να έχετε την απόφαση που θα σας δικαιώνει τελεσίδικη μετά από 7-8 περίπου χρόνια.

Βέβαια δεν είναι εύκολο να έκτέλέσετε απόφαση κατά του δημοσίου, οπότε μπορείτε να προσφύγετε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Στρασβούργο), αλλά θα πρέπει να προσέξετε να ασκήσετε την προσφυγή εντός 6 μηνών από την έκδοση της τελεσίδικης απόφασης (μετά από αναίρεση κλπ). Η εκκρεμοδικία κρατάει περίπου 8-10 χρόνια και μάλλον θα κερδίσετε την υπόθεση με μια συμβολική αποζημίωση, εκτός αν στο μεταξύ ο αρμόδιος φορέας αποφασίσει να καλέσει την κόρη σας για εξέταση..".